Εμπειρίες

Με την ευγενική προσφορά πελατών μου

το τέλος της σκέψης, by F. Halda

- Πιστώνοντας αξία στον εαυτό και στη ζωή -

Ελισάβετ,                                                                                                                    Φεβρουάριος 2015

Σήμερα είμαι μια ευτυχισμένη γυναίκα, σύζυγος και μητέρα. Κάθε πρωί που ξημερώνει θέλω να σηκώνομαι νωρίς, ν’ ανοίγω τις κουρτίνες και να χαίρομαι τη ζωή. Τις δυσάρεστες στιγμές της χθεσινής ημέρας θέλω να τις αφήνω πίσω μου και ν’ αποφεύγω να καλλιεργώ μέσα μου αυτό που συνέβη. Αντίθετα, θέλω να χαίρομαι την κάθε στιγμή!

Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι στο παρελθόν.. Υπήρξα ένα δυστυχισμένο κοριτσάκι χωρίς διάθεση για ζωή. Μάλιστα πίστευα ότι, είμαι η πιο άχρηστη και ανίκανη που υπάρχει.
Έτσι δεν είχα επιθυμία να φροντίζω τον εαυτό μου ακόμα και σε απλά καθημερινά πράγματα όπως το να είναι περιποιημένη η εμφάνισή μου, μιας και πάλι απαρατήρητη θα περνούσα.

Επιπλέον, επί δεκατέσσερα χρόνια, λόγω ενός οργανικού προβλήματος, φαινόταν αδύνατο ν’ αποκτήσω παιδί, κάτι που μ’ έκανε να νιώθω ακόμα πιο άχρηστη. Η ιδέα του θανάτου γινόταν όλο και πιο οικεία στο μυαλό μου. Έφτασα στο σημείο να πιστεύω, πώς αν πέθαινα, η απουσία μου δεν θα γινόταν αισθητή καν από τους άλλους.

Συνδυαστικά με άλλους παράγοντες στη ζωή μου, έτυχε να διαβάσω ένα βιβλίο σχετικά με την αυτοπεποίθηση. Κάτι νέο κινήθηκε μέσα μου.. μάλλον δεν ήμουν καταδικασμένη σε αιώνια βάσανα. Έτσι όμως ξεκίνησα να κάνω ψυχοθεραπεία με ειδικούς.

Με τον καιρό παρατηρούσα πως άλλαζα σταδιακά. Άρχισα να εκφράζω την άποψή μου, όπως επίσης, να λέω όχι. Έμαθα να χαίρομαι με μικρά πράγματα και μην περιμένω μεγάλα γεγονότα. 

Σ’ εκείνη τη φάση λοιπόν, επέλεξα να πιστέψω κάτι διαφορετικό: να χτίσω το όνειρό μου, ν’ αποκτήσω ένα παιδί, μόνο που διαφορετικά, αν δεν εκπληρωνόταν δηλαδή, δεν θα πέθαινα κιόλας. Ξεκίνησα τις διαδικασίες υιοθεσίας. Η ζωή όμως άλλαξε γνώμη, έμεινα έγκυος!

Είμαι πια πιο κοινωνική, αλλά από την άλλη, δίνω πλέον λιγότερη σημασία-αξία στα λόγια των άλλων όταν τείνουν να γίνονται αρνητικοί.

Έχω ακόμα φόβους και ανασφάλειες να υπερβώ, όμως τώρα νιώθω ότι πατάω στη γη και δεν αιωρούμαι κάπου. Τώρα πιστεύω, πως ο άνθρωπος μπορεί να κάνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή του και στο χαρακτήρα του, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του και στην απέραντη δύναμη που έχει μέσα του.

-Παράθυρο στο σκοτάδι-

Χριστίνα,

Μεγάλωσα σ' ένα σπίτι που επικρατούσε βία. Ο πατέρας μου να χτυπάει τη μητέρα μου, να βρίζει και να μειώνει συνεχώς εμένα και την μικρότερη αδελφή μου. Το αποτέλεσμα, μεγαλώνοντας να αισθάνομαι και να πιστεύω ότι είμαι άχρηστη, ανίκανη και καταδικασμένη να είμαι δυστυχισμένη για πάντα.

Αυτό όμως έχει αλλάξει ριζικά. Τώρα στα είκοσι εννέα θα έλεγα ότι είμαι ισορροπημένη. 

Η αφετηρία έγινε στα δέκα εννιά μου όταν κατάλαβα ότι αυτό που αισθανόμουν δεν είναι φυσιολογικό και ότι μπορεί ν' αλλάξει. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα ν' αποδεχτώ ότι έχω πρόβλημα, έλεγα 'μα δεν είμαι τρελή'. Όμως μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανα τότε ήταν να ξεκινήσω την ψυχοθεραπεία. Η ψυχολογία μου στην αρχή ήταν πολύ άσχημη, πολλές φοβίες, τάσεις αυτοκτονίας.

Όμως πράγματα που εκτίμησα και με στήριξαν ήταν η υπομονή, η αποδοχή και το ενδιαφέρον που εισέπραξα, όπως επίσης πολύ σημαντικό ήταν να πιστέψω σε μένα, στην αξία μου και στις ικανότητές μου. Κάποιες ασκήσεις με βοήθησαν σταδιακά ν' απελευθερωθώ από τους φόβους μου και ν' αρχίσω να αισθάνομαι ότι ανέβαινα κι ένα σκαλάκι κάθε φορά. Σιγά - σιγά έβγαινα από το σκοτάδι που είχα μέσα μου..

Κατάλαβα πόσο είχα ανάγκη να εκφράζομαι και κάτι που με βοήθησε σ' αυτό ήταν να γράφω τα συναισθήματα που δεν μπορούσα να πω.

Τώρα πια εγώ ελέγχω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Οι φοβίες μου κατανικήθηκαν. Είμαι ήρεμη, χαρούμενη. Το παρελθόν μου δεν άλλαξε, άλλαξα όμως εγώ. Έχοντας πια ολοκληρώσει την ψυχοθεραπεία μου μπορώ να πω ότι η μάθηση μ' ακολουθεί, ατενίζω το μέλλον μου και το φτιάχνω όσο εξαρτάται από μένα, τα υπόλοιπα ας τ' αλλάζει ο Θεός.

-Μετά την απώλεια τι;-

Ελένη,

Ένα άσχημο γεγονός μέσα στο γάμο μου αποτέλεσε την αφορμή ν' αναζητήσω έναν ειδικό. Η φόρτιση που μου είχα προκαλέσει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά ήταν τόσο ισχυρή όπως κι η σύγχυση που με διακατείχε ώστε ήταν αδύνατο να διαχειριστώ την κατάσταση μόνη μου. 

Επίσης αισθανόμουν ότι κανένας από τo περιβάλλον μου δεν θα μπορούσε να με κατανοήσει. Παράλληλα εκείνη τη περίοδο έχασα και τη δουλειά μου μαζί με πολλά χρήματα. Έφτασα να έχω έντονα τη τάση να θέλω να βάλω τέλος στη ζωή μου.

Στράφηκα στο διαδίκτυο μιας και ντρεπόμουν να πάρω πληροφορίες από τους γύρω μου. Το αίσθημα όταν ξεκινούσα για τη πρώτη συνεδρία ήταν δυσπιστία. Το συναίσθημα που διαμορφώθηκε στη πορεία ήταν ανακούφισης κυρίως γιατί βίωσα ένα πλαίσιο κατανόησης, φροντίδας και επαγγελματισμού. 

Για μένα αυτό αποτέλεσε κίνητρο και ερέθισμα να συνεχίσω και να μπορέσω να γνωρίσω αυτόν τον άγνωστο που κουβάλαγα χρόνια μέσα μου. Θα έλεγα ότι η γνώση του εαυτού μου είναι το πιο δύσκολο παζλ που έχω φτιάξει μέχρι τώρα. Πιστεύω ότι η παιδική ηλικία κρύβει πολλά σημάδια της ενήλικης ζωής.

Η αίσθηση μου είναι ότι η επιστήμη μαζί με την πίστη (η δική μου βασίζεται στο Χριστιανισμό) όταν συμπράξουν μπορούμε να ξεπεράσουμε ακόμα κι αυτά που στο μυαλό μας φαντάζουν αξεπέραστα. Βρίσκομαι ακόμα στη διαδικασία της γνωριμίας και αποδοχής μ' εμένα..

- 'Μπορείς να είσαι λειτουργικός!'-

Άρτεμις,

Η ασθένειά μου (ψυχωσική συνδρομή) είναι πολύ οδυνηρή. Άλλαξε ολόκληρη η δομή της προσωπικότητάς μου. Από ένα χαρούμενο και κοινωνικό άτομο με εκπληκτική αυτοπεποίθηση έγινα ένας άνθρωπος με πολλές φοβίες, χωρίς να έχω πια εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό μου ούτε στους άλλους. Φοβόμουν να κινηθώ το βράδυ, έκλαιγα χωρίς λόγο, υποπτευόμουν τους γύρω μου, άκουγα διάφορες φωνές, ανύπαρκτες στους άλλους κι είχα την βαθιά πεποίθηση ότι ήμουν ένας κακός άνθρωπος, μια κακή προσωπικότητα.

Παράλληλα με την ιατρική στήριξη η ψυχοθεραπεία με βοήθησε αρχικά να κατανοήσω την ασθένειά μου, έπειτα να δουλέψω το γιατί εκδηλώθηκε στα 21 μου χρόνια και τέλος να γνωρίσω τον εσωτερικό μου άνθρωπο ζώντας κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μένα, μια ποιοτική καθημερινότητα - κινούμενη στο μέσο όρο των ανθρώπων της κοινωνίας μας-.

Άρχισα να κατανοώ πως η δική μου σκέψη κάποιες φορές απείχε από την αλήθεια - πραγματικότητα και γινόταν έως και παρανοϊκή, αναλύοντας προσωπικές πεποιθήσεις που διακρατούσα από παιδί αλλά και με το να γίνομαι παρατηρητής της ζωής γενικότερα και να βλέπω όχι μόνο το δέντρο, την Άρτεμη, αλλά και το δάσος, τους άλλους ανθρώπους πως κινούνταν. 

Αναγνώρισα σιγά-σιγά το δικαίωμα μου να μην είμαι τέλεια και να κάνω λάθη αλλά και να δίνω αυτό το δικαίωμα στους άλλους. 'Κατέβασα' τον πήχη των υψηλών απαιτήσεων συμπεριφοράς. Οι ερωτήσεις, επίσης, πιστεύω με βοήθησαν πολύ. Οι ορίζοντές μου για τη ζωή γενικότερα έχουν διευρυνθεί. Μαθαίνω ν' αγαπώ τον εαυτό μου, να τον αποδέχομαι στο εδώ και τώρα και να δείχνω καλοσύνη στις ανθρώπινες επαφές.

Το να θεραπεύει κάποιος την ψυχή του θεωρώ ότι είναι τρόπος ζωής, τα οφέλη είναι τεράστια. Εγώ συνεχίζω.. είμαι καλά μ' αυτό το τρόπο.

-Μαθαίνοντας 'κολύμπι'-

Άννα,

Πριν δέκα χρόνια περίπου, στο αποκορύφωμα μιας ψυχικής διαταραχής, μετρούσε ήδη δεκαπέντε χρόνια χωρίς ιατρική φροντίδα, σε συνδυασμό με προσωπικά σοκ βρέθηκα στο παράρτημα δημοσίου νοσοκομείου να κάνω εβδομαδιαίες συνεδρίες με καθηγητή ειδικό στη γνωσιακή θεραπεία. 

Η φροντίδα και η βοήθειά του συνετέλεσε στο να είμαι εδώ τώρα. Συνεργαστήκαμε δύο χρόνια, ενώ η αξιοπιστία του ήταν η ώθηση που χρειαζόμουν για ν' αρχίσω την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή.

Για άλλα δυο χρόνια είχα τη τιμή να επισκέπτομαι σε εβδομαδιαία βάση, ακριβώς στον ίδιο χώρο, έναν άλλο εξαιρετικό γιατρό. Συνεργαστήκαμε σ' ένα δύσκολο πλαίσιο, την ψυχαναλυτική θεραπεία. Όταν ολοκληρώθηκε η δουλειά που κάναμε είχα καταφέρει ν' ανακαλύψω συγκλονιστικές αλήθειες που ως τότε δεν είχα τη δυνατότητα να κατανοήσω, αν και ήταν κομμάτι της ζωής μου. Τα σκοτεινά σημεία είχαν αρχίσει να φωτίζονται...

Πριν από ένα χρόνο, κάτω από ιδιαίτερα ψυχοπιεστικές συνθήκες, ξεκίνησε μια σοβαρή υποτροπή που πήρε μορφή χιονοστιβάδας. Βρέθηκα στα εξωτερικά ιατρεία του ίδιου δημόσιου φορέα. Φροντίστηκα ιδιαίτερα από την ειδικευόμενη γιατρό. Η παρέμβασή της ήταν σύντομη αλλά εξαιρετικά ουσιαστική και βαθιά ανθρώπινη. 

Τώρα συνεχίζω με μια πολύ αξιόλογη σύμβουλο ψυχικής υγείας, ένα πραγματικό ταξίδι ζωής στη διάρκεια του οποίου ανακαλύπτω συνεχώς τα πιο δυσπρόσιτα μα και τα πιο όμορφα τοπία, αν και οι περιστάσεις δεν έχουν αλλάξει. Χωρίς την υποστήριξή της δεν ξέρω αν θα ήμουν εδώ. Υπάρχουν και κάποια άλλα πρόσωπα που αν δεν είχα το προνόμιο να είναι στη ζωή μου, οπωσδήποτε δεν θα ήμουν εδώ..

Αυτό όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας αφορά την ψυχοθεραπεία: ο Irvin Yalom έγραφε ένα βιβλίο "Το δώρο της ψυχοθεραπείας", μη το στερήσετε από τον εαυτό σας. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω που υπηρετούν αρχές και αξίες και μπορούν να μας βοηθήσουν να κάνουμε τη δική μας ζωή ν' αξίζει να τη ζήσουμε!

- Ερέθισμα για ψυχική 'όραση'-

Σπύρος,

Μιλώντας για την ψυχική υγεία μου κατάλαβα ακριβώς ότι είναι η ψυχική διέξοδο από ένα πρόβλημα που θα με ακολουθούσε για την υπόλοιπη ζωή μου. Η λύση του γάμου μου που στοίχισε αρκετά στη ψυχολογία μου.

Ανάμεσα στα πράγματα που επέλεξα για να το αντιμετωπίσω ήταν και οι συζητήσεις με την σύμβουλό μου. Ακολουθώντας λοιπόν προσωπικές τακτικές στην καθημερινότητά μου και ασκήσεις, πέτυχα την επανένταξή μου σ' ένα μέλλον ανοιχτό με καθαρό μυαλό. 

Καινούργια συναισθήματα για τον εαυτό μου που τόσο καιρό δεν έβλεπα ή δεν έδινα σημασία, κατάφερα να τα ελέγχω και να τα ενεργοποιώ.

Ο κόσμος μου έγινε καλύτερος. Ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και σιγουριά. Δε θ' αφήσω πια κανένα να μπει στη ζωή μου και να χαλάσει ότι έχω χτίσει. Κατανοώντας τα λάθη μου εισχώρησα στη σφαίρα του πραγματικού. Μέσα από μια απώλεια κάτι νέο γεννιέται. Μια εκ νέου κατάκτηση της ελευθερίας. Επιπλέον ο καθαρός νους βλέπει με περισσότερη διαύγεια το αντικείμενο του πόθου του.

Ίσως όλοι μας θα πρέπει να ζητάμε βοήθεια για ένα πρόβλημα ριζωμένο βαθιά στη ψυχή μας. Το να λέμε ότι τα ξέρουμε όλα είναι μέγα λάθος. Γιατί όταν το πρόβλημα διογκώνεται τότε δεν λύνεται εύκολα, ίσως μερικές φορές και καθόλου.

Νιώθω την καρδιά μου πιο ανάλαφρη, χωρίς ενοχές, προκαταλήψεις, θλίψη και ψευδαισθήσεις.



Αναγέννηση

... Φωτιά σε είπα και φωτιά
έβαλες κι έκαψες το πεπρωμένο μου
...

Μ. Α. Φραγκούλης

Ανακοινώσεις

by F. Halda

Έναρξη ψυχοεκπαιδευτικής ομάδας, τη Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015, ώρα 19:00-21:00, διεύθυνση Σεϊζάνη 3, Ν. Ιωνία. Η ομάδα θα συναντηθεί για τέσσερις Δευτέρες συνολικά, 13/07, 20/07 και 27/07 την ίδια ώρα.

Τα θέματα που θα εστιαστούμε αφορούν την ανάπτυξη δεξιοτήτων αποτελεσματικής επικοινωνίας στις σχέσεις μας, με το στενό ή και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον μας, οικογενειακό, επαγγελματικό, φιλικό. Θα εφαρμοστούν βιωματικά παραδείγματα από την καθημερινότητά σας.


Χρέωση 20€ ανά συνεδρία.


Περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα επικοινωνίας.



Ούριοι άγγελοι

... Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι φεγγάρια
φέγγουν τα μάτια μας .. τις καρδιές μας
φωτίζουν τα δυσπρόσιτα και σκοτεινά κελάρια μας
απαλύνουν τις σκληρές αιχμές των σκέψεων μας
και την ελπίδα - που κρύβεται - αποκαλύπτουν..

Μ. Α. Φραγκούλης

Εισαγωγή

Λέγομαι Ηλιοπούλου Τέτα, είμαι σύμβουλος ψυχικής υγείας και σας καλωσορίζω στο ιστολόγιο μου. Οι πληροφορίες που θα βρείτε εδώ, προσδοκώ να λειτουργήσουν ενημερωτικά και ωφέλιμα για εσάς, τόσο στον τομέα της ψυχολογίας, όσο και της ψυχοθεραπείας.

by F. Halda

Ο τομέας της ψυχολογίας, κατ' αρχάς, μελετά με επιστημονικό τρόπο το νου και τη συμπεριφορά των ανθρώπων, δηλαδή την εσωτερική μας εμπειρία, των σκέψεων, συναισθημάτων, αντιλήψεων, αναμνήσεων ή ό,τι ρέει πάνω στη συνείδηση μας, καθώς και τις παρατηρήσιμες πράξεις.

Εξάλλου, ο άνθρωπος ανέκαθεν, μέσα στους αέναους κύκλους του, αναζητά μέσα από διαφορετικούς δρόμους (φιλοσοφία, επιστήμες, θρησκεία, πολιτική) να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του, καθώς και να βρίσκει αποτελεσματικότερους τρόπους διαχείρισης της πραγματικότητας του.

Κατά την πορεία, όπου η επιστήμη της ψυχολογίας, αναπτυσσόταν και γινόταν καλύτερα κατανοητή η λειτουργία του ανθρώπινου ψυχισμού, αναπτύχθηκαν ψυχολογικές προσεγγίσεις για τη θεραπεία των ψυχικών διαταραχών. Έτσι γεννήθηκε η Ψυχοθεραπεία.

Θα λέγαμε ότι η ψυχοθεραπεία αποτελεί τόσο επιστήμη, όσο και τέχνη, βοηθώντας να κοιτάζουμε εντός μας, αλλά και στις σχέσεις που δημιουργούμε, με τέτοιο τρόπο, ώστε να διευρύνεται η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και τ' επέκταση η αντίληψη που διατηρούμε για τους άλλους.

Αυτό με τη σειρά του, θα μας φέρει μπροστά σε νέες εναλλακτικές, πιθανότατα αναθεώρηση της πραγματικότητας. Έτσι, γεννιέται η επιθυμία για άλλες επιλογές, πιο ενσυνείδητες, πιο αυθεντικές.

Επίσης, η ψυχοθεραπεία έχει να προτείνει τρόπους διαχείρισης σε μια ποικιλία προβλημάτων (όπως αγχώδεις διαταραχές, καταθλιπτικές διαταραχές, προβλήματα σχέσεων) βασισμένοι σε έρευνες που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί σε πολλούς θεραπευόμενους.

Στοιχεία ερευνών δείχνουν ότι μια πλειονότητα ατόμων που κάνουν ψυχοθεραπεία, ακόμα κι αν οι θεωρητικές προσεγγίσεις διαφέρουν, ωφελούνται και το επίπεδο της προσωπικής τους ικανοποίησης στη ζωή αυξάνει. Προσωπικά, έχει αποδειχτεί σε σημαντικό βαθμό στον εαυτό μου και σε πελάτες μου.



Εντός μου

..Κάποιοι μιλάνε μέσα στο μυαλό μου,
κάποιος εκεί μέσα είμαι κι εγώ, αλλά ποιος;
Επισκέπτης αισθάνομαι σε τούτο το σώμα
μ' όλο που βάρος δεν θέλω να γίνομαι.
Μα που να πάω κιόλας, όλη μου τη ζωή 
εδώ μέσα την πέρασα..

Αχ, να 'χα τη δύναμη,
ένα γλυκό πρωινό του Απρίλη
να με άρπαζα από το χέρι και να φεύγαμε.
Θα με αγαπούσα και θα με φρόντιζα...
σαν τον εαυτό μου.
Θα μου έδειχνα τόσα πράγματα
και θα μίλαγα για χίλια δυο άλλα.
Και κάποια στιγμή - είμαι σίγουρος γι' αυτό -
θα με κοίταζα στα μάτια
και με δάκρυα χαράς να κυλάνε θα μου έλεγα:
Χαίρομαι τόσο πολύ που σε γνωρίζω..

Μ. Α. Φραγκούλης

Η ΒΙΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ – ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Η ΒΙΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟ – ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Δημοσιεύθηκε αρχικά στο newletter της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής 20/09/2014

Ο λόγος, αδιαμφισβήτητα, διαθέτει τεράστια δύναμη στις σχέσεις μας. Συχνά φαίνεται να μη συνειδητοποιούμε τη δύναμη του δικού μας λόγου, ενώ από την άλλη δυσκολευόμαστε να ξεχάσουμε τη δύναμη που έχει ασκήσει ο λόγος του άλλου πάνω μας. Μιλάμε εδώ για τη βία που διαπράττουμε μέσω του λόγου ή και απουσία αυτού (ψυχολογικής μορφής), πέρα από τη σωματική έκφραση της.

Αν θέλαμε να δώσουμε έναν ορισμό για την λεκτική ή μη λεκτική βία, θα λέγαμε ότι ο θύτης έχει πρόθεση να προκαλέσει μια αρνητική κατάσταση στο θύμα, με το οποίο θέλει να συσχετιστεί θετικά ή αρνητικά. Είτε θέλει να ‘συνετίσει’ τον άλλο, ώστε τα πράγματα να πάνε καλά, σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια, είτε να τιμωρήσει, να εκτοπίσει ή και να εξοντώσει τον ‘εχθρό’.

Φαίνεται, λοιπόν, να προκύπτουν θέματα ισχύος, δηλαδή, ανάγκη για διαπροσωπική κυριαρχία και έλεγχο του άλλου. Μ’ αυτό τον τρόπο, αυτός που ασκεί τη βία εξασφαλίζει μια υποκειμενική κατάσταση ασφάλειας.

Στην έννοια αυτή περιλαμβάνεται μια μεγάλη γκάμα συμπεριφορών, ξεκινώντας από μια ελαφριά συναισθηματική πίεση μέχρι την απροκάλυπτη βλάβη σε σημαντικούς τομείς της ζωής του άλλου.

Μερικά παραδείγματα: κριτική, κατηγορίες, επίκριση, υποτίμηση, ρατσιστικά σχόλια που έχουν σχέση με τα σωματικά χαρακτηριστικά, τη μόρφωση, τη καταγωγή, ή τη προσωπική ιστορία, γελοιοποίηση, ειρωνεία, σαρκασμός. Φωνές, κραυγές, ύβρεις, λόγια αντεκδίκησης όταν το άτομο νιώθει πληγωμένο, απειλές, εκφοβισμός, πειθαναγκασμός, εριστική-προκλητική συμπεριφορά, έλλειψη ενημέρωσης ή προειδοποίησης, παραμέληση, αδιαφορία, οργισμένη σιγή – απόσυρση.

Επίσης, πλάγιες μέθοδοι και τακτικές χειρισμού, πρόκληση ενοχών, ψέματα, χαλκευμένες ιστορίες που κατατίθενται σε δημόσιες αρχές ή δημοσιεύονται μέσω διαδικτύου, έκθεση σε τρίτους, προσωπικών και απόρρητων πληροφοριών, κουτσομπολιό.

Ενδέχεται, λοιπόν, ο ένας να μην έχει ακουμπήσει (σωματικά) τον άλλο αλλά να τον έχει ‘δείρει’ άσχημα και με μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Τέτοια συμπεριφορά φαίνεται να είναι συχνότερη απέναντι στους οικείους, εκείνους για τους οποίους υπάρχει περισσότερη αγάπη! - όπως αντίστοιχα συμβαίνει και με τη σωματική βία– ή σε άτομα που βρίσκονται σε μειονεκτικότερη κοινωνικά θέση. Ενέργεια δηλαδή εκ του ασφαλούς.

Τώρα, αν γίνουν κατανοητές οι αιτίες ύπαρξης του φαινομένου, αυτό καθίσταται περισσότερο αντιμετωπίσιμο.

Από ψυχαναλυτική σκοπιά, υπάρχει ο ισχυρισμός για ένα ‘εγώ’ με αδύναμα ψυχικά θεμέλια, εύθραυστο, με συγκρουσιακούς συγκάτοικους, αφ’ ενός την έντονη επιθυμία για επαφή και αφετέρου τον κυρίαρχο φόβο για την εγγύτητα. Ανασφαλές και συνάμα καταστροφικό, όπου η αίσθηση της δύναμης έρχεται μέσα από τη κυριαρχία του ‘εγώ’ πάνω στον άλλον, ανεξάρτητα από τις συνέπειες, και διαστροφικά ηδονιστικό, αφού ο πόνος του άλλου αποτελεί την τροφή του.

Οι ηθολόγοι ισχυρίζονται πως, σε ανθρώπους και ζώα εμπεριέχεται το μαχητικό ένστικτο. Έχουμε, δηλαδή, μια έμφυτη παρόρμηση να εκδηλώνουμε επιθετικότητα. Ακόμα κι έτσι, δεν προδιαγράφεται το πώς θα χρησιμοποιηθεί αυτή η ενέργεια, ωφέλιμα για το άτομο και το περιβάλλον του ή ωφελιμιστικά και με αντικοινωνικό τρόπο.

Πρωταρχικής σημασίας, βέβαια, αποτελεί, το πως ένα άτομο ερμηνεύει ένα ερέθισμα (πόσο απειλητικό φαίνεται να είναι) και πως αποφασίζει ν’ ανταποκριθεί, είτε παρορμητικά - αντιδρώντας, είτε κατόπιν σκέψης - δρώντας.

Ας μη διαφεύγει, λοιπόν, της αντίληψής μας ότι ο άνθρωπος είναι φύσει εγωκεντρικός, ενώ παράλληλα δεν βοηθά η δυτική μας κουλτούρα που δίνει έμφαση στον ατομικισμό παρά στη συλλογικότητα.

Έτσι υπάρχει μια φυσική τάση οι άνθρωποι πρόθυμα ν’ αναζητούν κυρίως την ανταμοιβή μέσα από τις σχέσεις, ενώ φαίνονται απρόθυμοι να αναλάβουν την ευθύνη που συνεπάγονται αλλά και το ρίσκο που αναπόσπαστα απορρέουν. Είναι πιο εύκολο και βολικό να επιθυμώ ν’ αγαπηθώ ανεπιφύλακτα άνευ όρων, αλλά δυσκολεύομαι να μάθω εγώ ν’ αγαπώ, (έργο δια βίου μάθησης).

Από την άλλη, η θεωρία της κοινωνικής μάθησης υποστηρίζει πως κάθε ανθρώπινη κοινωνική συμπεριφορά δεν είναι εγγενής αλλά μαθαίνεται μέσα από τα παρουσιαζόμενα πρότυπα.

Αξίζει να δούμε το πως ορισμένες επιρροές ζωής μπορούν να συντείνουν καταλυτικά στη διαμόρφωση συμπεριφορών.

Μια αρχική αναφορά: το κλίμα που έχει εισπράξει ένα άτομο από την οικογένειά του, καθώς και το υπόδειγμα εκδήλωσης επικοινωνίας, αγάπης, φροντίδας και ασφάλειας μεταξύ των γονιών του. Μερικοί σύντροφοι μαθαίνουν ν’ αγαπούν μέσα από το θυμό και τη πικρία, κάτι που εσωτερικεύεται από τα παιδιά που με τη σειρά τους θα το επαναλάβουν με το δικό τους τρόπο.

Κάτι άλλο που συναντούμε, ‘άφθονα’ πια, είναι οι απεικονίσεις επιθετικών και βίαιων προτύπων από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Οι πρωταγωνιστές, πρόσωπα δημοσιότητας, υπαρκτά ή κινηματογραφικά, με τα λόγια ή τις πράξεις τους προβάλουν ως ιδανικά, τον εκχυδαϊσμό, την παραβίαση κάθε κανόνα, την απροκάλυπτη βία, την απόκτηση χρήματος με το οποιοδήποτε μέσο και κόστος, την απαξίωση των κοινωνικών αξιών.

Υπάρχει μια στροφή προς την υποκουλτούρα βίας, οι διαφορές λύνονται το λιγότερο με φραστική βία, αλλά ενδείκνυνται κυρίως το ‘ξύλο’ και τα όπλα.

Μάλιστα, χρησιμοποιώντας τέτοια μέσα, αυτά τα ‘πρότυπα’ καταφέρνουν, να κερδίζουν αυτό που επιθυμούν, να δικαιώνονται, να διαφεύγουν της τιμωρίας, ενώ κυριαρχεί η αίσθηση ότι αποτελούν τον τύπο, του ελεύθερου και ασυμβίβαστου.

Επισημαίνεται, ακόμα, ότι έρευνες έχουν επανειλημμένα συσχετίσει την επιθετική συμπεριφορά με την παρακολούθηση τέτοιων εικόνων, όχι μόνο σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Η απεικόνιση βίας ενεργοποιεί αυτόματους συνειρμούς επιθετικών σκέψεων και συναισθημάτων, χωρίς την συνειδητή επιλογή του ατόμου.

Επίσης, ο θεατής απευαισθητοποιείται σταδιακά, (χάνει το κριτήριο και την ευαισθησία του απέναντι στη βία), αφού όλα τα παραπάνω εξυγιαίνονται, (προβάλλονται ως αποδεκτά) και οι συνέπειες στα θύματα υποτιμούνται.

Η φιλοκοινωνική συμπεριφορά και η ειρηνική συμβίωση ‘στέκονται’ ακριβώς απέναντι σε τέτοιες τάσεις και συμπεριφορές. Το τελευταίο, μάλιστα, δεν αντιπροσωπεύει μια παθητική κατάσταση ηρεμίας, αλλά μια δυναμική συνθήκη συνεχούς διεργασίας.

Αυτό συνεπάγεται, να μάθουμε περισσότερα πάνω στην διαπραγμάτευση, στη διεκδίκηση που σέβεται και τον άλλον, στις κοινωνικές δεξιότητες. Ας εκφράζουμε τις προσωπικές μας σκέψεις και συναισθήματα, με ιδιαίτερη προσοχή στο τρόπο που θα διαχειριστούμε τα αρνητικά μας. Ας προάγουμε ένα δημοκρατικό τύπο αλληλεπίδρασης. Οι κοινωνικές ανταλλαγές, δηλαδή, να γίνονται σε δίκαιη και αμερόληπτη βάση, ένα ισότιμο πάρε-δώσε.

Όπως η οδήγηση στο δρόμο απαιτεί, τόσο να παίρνεις την προτεραιότητα, όσο και να τη παραχωρείς. Επίσης, όπως αντενδείκνυται, ο συνδυασμός οδήγησης και αλκοόλ, έτσι δεν λύνονται θέματα με τέτοια ‘συντροφιά’.

Ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη αποτελούν τα θεμέλια πάνω στα οποία ανταλλάσσονται οι πληροφορίες και χτίζεται η ασφάλεια της σχέσης. Χρειάζεται διάθεση να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες του άλλου, να παράγουμε φιλία, κατανόηση, συγχώρεση.

Επιπλέον, ερευνητικά στοιχεία δείχνουν πως η διατήρηση των σχέσεων μέσα στο χρόνο είναι ανάλογη με το αίσθημα δέσμευσης που αναπτύσσουν τα μέλη κάτω από δύσκολες φάσεις ζωής αλλά και μέσα από κάθε είδους εμπειρίες, που μόνο ο χρόνος μπορεί να χαρίσει.

Ας αναζητήσουμε, λοιπόν, να εκτεθούμε, αλλά και να παράγουμε τέτοια ερεθίσματα. Το πιθανότερο είναι ότι θα προκαλέσουμε θετικές επιπτώσεις στη σωματική και τη ψυχολογική ευημερία, πρώτα τη δική μας και μετά των άλλων.

Ας προκαλέσουμε αλληλεπίδραση, οικειότητα ξεκινώντας για παράδειγμα, κουβέντα μ’ αυτούς που βλέπουμε συχνά. Ας αναζητήσουμε συμβατότητα, ίσως έχουμε κάτι κοινό να μοιραστούμε.

Ας αναπτύξουμε μεγαλύτερη ανοχή στη ματαίωση των προσδοκιών μας ή υπομονή σε περίπτωση καθυστέρησης στη λήψη ικανοποίησης.

Ας έχουμε στο μυαλό βέβαια ότι η ευθύνη για την κάλυψη του εαυτού, είναι έργο που ανήκει πρωταρχικά στον ίδιο και συμπληρωματικά στον άλλο.

Και μολονότι οι σχέσεις μας ενδέχεται να αποτελέσουν πηγή άγχους, συγχρόνως είναι ένα βέβαιο μέσο για τη μείωση του. Εξάλλου, η ανάγκη μας για φροντίδα και στενή αλληλεπίδραση είναι βιολογική και δεν αφορά μόνο τα βρέφη - όπου η έλλειψη αυτών απειλεί εν γένει την ανάπτυξη και τη ζωή τους – αλλά τον κάθε ενήλικο ανεξαρτήτου ηλικίας.

http://hac.com.gr/css/default/templates/art/newsletter.php?lng=gr&cat=44&doc=38

Αλπουχάρας, Ισπανία

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΚΡΙΣΗ

Δημοσιεύθηκε αρχικά στον επαγγελματικό κατάλογο vrisko.gr, (11880) στις 7/3/2014
http://blog.vrisko.gr/blog/2014/martios/antimetopise-tin-krisi#more-3458

Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει περιέλθει σε μια φθίνουσα οικονομική κατάσταση που αναπόφευκτα φέρει μαζί και την κοινωνική υποβάθμιση. Μια κατάσταση που δεν αφορά μόνο αριθμούς που πρέπει να δοθούν σε κάποιες Αρχές αλλά πρωταρχικά επηρεάζει ανθρώπινες ζωές, άτομα, οικογένειες, ομάδες και τελικά μια χώρα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από μας, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, αναγκαστήκαμε να βρεθούμε μπροστά σε δυσάρεστες πραγματικότητες για τις οποίες πιθανώς δεν ήμασταν έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουμε.

Οι αντιδράσεις ποικίλουν με ακραίες εκείνες, όπου κάποιοι επέτρεψαν στη κρίση να τους σαρώσει κυριολεκτικά σαν ένα τσουνάμι. Μη μπορώντας ν' αντέξουν την απώλεια τη σχετιζόμενη με την ύλη, "αφάνισαν" τον εαυτό τους. Του επέβαλαν τη μέγιστη τιμωρία αφού δεν μπόρεσαν να φανταστούν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους σ' ένα άλλο πλαίσιο απ' αυτό που μέχρι τότε ζούσαν.

Βέβαια κάτι πιο ύπουλο με την έννοια της ασυνείδητης επιλογής, είναι να "τιμωρούμε" κάθε μέρα τον εαυτό μας με υπερβολικές ανησυχίες και αδιέξοδα που ζητούν απαιτητικά λύσεις, τις οποίες δεν μπορούμε να βρούμε άμεσα. Λόγου χάρη, ξυπνώ μέσα στην νύχτα κι αναρωτιέμαι πως θα πληρώσω τον τάδε λογαριασμό χάνοντας ώρες σημαντικού ύπνου (σα να υπήρχε μεγαλύτερη πιθανότητα έτσι να βρω τα χρήματα).

Ευτυχώς, ο άνθρωπος είναι επιδεκτικός παιδείας καθ' όλη την πορεία του, με την προϋπόθεση βέβαια ότι το επιθυμεί.

Ένα πολυχρηστικό εργαλείο ζωής που έχω δει να δουλεύει τόσο σε προσωπικό αλλά κυρίως σε θεραπευτικό πεδίο είναι το να εκφράζομαι. Δηλαδή να νιώθω ότι μπορώ να πω αυτό που βιώνω χωρίς λογοκρισία, να είμαι αποδεκτός/η και στο τέλος να μένω με την αίσθηση ότι ο άλλος με ακούει πραγματικά. Καλό είναι ν' αναζητούμε τέτοιου είδους επικοινωνία και να γινόμαστε τέτοιου είδους ακροατές.

Επίσης ακραία τάση, είναι να μιλούμε μόνο για τα εν λόγω προβλήματα "βαμμένοι" στην αρνητική συναισθηματικότητα. Σαν ένα ντόμινο το ένα βάσανο διαδέχεται το άλλο κι η καθημερινότητα φαίνεται να κυλά μ' ένα σκεπτικό φαύλου κύκλου.

Μέτρα ανακούφισης

Μια πολύ απλή άσκηση καταρχάς:

Στο τέλος της ημέρας αλλά και στο τέλος της εβδομάδας σκέψου και καλύτερα γράψε τι θετικό βίωσες, με βάση τα δικά σου δεδομένα. Ο βαθμός επιτυχίας σου θα μεγαλώνει όσο περισσότερο αναγνωρίζεις και εκτιμάς μικρές πτυχές ζωής τόσο διαφορετικές, όπως από το να δεις έναν υπέροχο ουρανό μέχρι το ότι 'αγκαλιάστες με το παιδί σου' (κι αυτό ήταν θαυμάσιο) ή ότι είχες ένα ξεκούραστο ύπνο. Πραγματικά, τίποτα δεν είναι δεδομένο και δεν υπάρχει εγγύηση για κανέναν ότι αυτό που ζει σήμερα θα το ζήσει και αύριο.

Από την άλλη, οι άνθρωποι τείνουμε ν' αντιμετωπίζουμε καλύτερα ένα πρόβλημα, όταν αισθανόμαστε ότι έχουμε ένα βαθμό υποκειμενικού ελέγχου πάνω του παρά, όταν είμαστε έρμαιό του. Έχει σημασία, λοιπόν, αν αξιολογούμε τη τρέχουσα οικονομική μας κατάσταση, σαν απειλή που δεν μπορούμε ν' αντιμετωπίσουμε ή σαν πρόκληση που η ζωή μας καλεί να διαχειριστούμε. 

Ενίοτε και παραδόξως, αποκτούμε καλύτερο έλεγχο της ζωής μας, όταν απαλλαχτούμε από την ανάγκη μας για έλεγχο πάνω σε γεγονότα. Η φυσική μας τάση, συμβατή με την ανθρώπινη επιβίωση είναι να επιζητούμε την ασφάλεια, όμως το να επιδιώκουμε πιεστικά την εξασφάλιση, μόνο πηγή άγχους και μόνιμης ανασφάλειας μπορεί να γίνει.

Αντί αυτού, όσο μεγαλύτερη δέσμευση επιδεικνύουμε στη ζωή, ικανότητα ν' αναλαμβάνουμε τα καθήκοντα και τις αντιξοότητες που μας προστάζει το παρόν, όσο πιο αποφασισμένοι είμαστε ν' αποδεχόμαστε τις καταστάσεις, όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι, τόσο αποτελεσματικότερα σχέδια δράσης θα διαπραγματευτούμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο. 

Διώχνουμε το φόβο που προξενεί η περιρρέουσα αβεβαιότητα των προσωπικών ή κοινωνικών περιστάσεων, αναζητώντας ευκαιρίες για ανάπτυξη, καθώς και τρόπους ν' εξισορροπούμε τις καταστάσεις που δεν αλλάζουν, αποφεύγοντας να βυθιστούμε στην αυτολύπηση.

Εξάλλου αν αναλογιστούμε επί της ουσίας ότι η αξία ενός ανθρώπου δεν ορίζεται από αυτά που κατέχει αλλά απ' αυτά που υιοθετεί και δημιουργεί μέσα του κι εδώ ο πλούτος έχει άλλα ζύγια.

Βέβαια, μπορούμε να επιλέξουμε το νόημα της ζωή μας να έρχεται μέσα από μια μόνο οδό. Τι θα συμβεί όμως, όταν αυτή γκρεμίζεται; Ευτυχώς η ανθρώπινη φύση κι εμπειρία εκφράζεται πολυδιάστατα και είναι σημαντικό ο καθένας να βρίσκει τους δικούς του τρόπους αυτορύθμισης και αυτοέκφρασης που τον προάγουν τόσο στην υγεία (σωματική - ψυχική) όσο και στη ζωή. 

Αυτό είναι δυνατό να περιλαμβάνει ένα μεγάλο εύρος επιλογών, ανάλογα το άτομο και τη ζωή του, όπως επένδυση χρόνου στην οικογένεια, στις φιλίες, ή σ' ένα νέο επαγγελματικό πεδίο, σ' ένα χόμπι, στην άσκηση ή στη χαλάρωση.

Εν τέλει, αν η ικανοποίηση είναι η τροφή της ψυχής, είναι καλό να μη συλλέγεται πολύ δύσκολα ούτε ν' αποτελείται μόνο από ένα "καρπό" ακόμα κι αν υπάρχει ο ισχυρισμός ότι αυτός είναι ο καλύτερος.

Διορατικότητα

... να ουρλιάζουν τα μάτια σου
όταν δεν τη βλέπεις
κι όταν κοντά σου είναι
να επαναστατούν τα θέλω σου..

Μ. Α. Φραγκούλης

Προσωπικά στοιχεία

Με οδηγό την έντονη επιθυμία για ανακούφιση του ψυχικού πόνου και περαιτέρω κατανόηση της ανθρώπινης ψυχής, αποφάσισα να ασχοληθώ μ’ αυτό το επάγγελμα. 

Σπούδασα σε δύο ιδιωτικές σχολές, Chette College και Athens Synthesis Centre, κοινωνική εργασία και συνθετική συμβουλευτική ψυχοθεραπεία αντίστοιχα.

Από το 2005 ασχολούμαι με την συμβουλευτική ζεύγους, την ατομική και την ομαδική θεραπεία, ενώ από το 2010 διατηρώ ιδιωτικό γραφείο στη Ν. Ιωνία.

Είμαι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής καθώς και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Συμβουλευτικής.

Από το 2015 προσφέρω εθελοντικά τις υπηρεσίες μου στο σύλλογο 'Ατραπός' Κηφισιάς, κοινωνική οικονομία, ποιότητα ζωής, αλληλεγγύη (www.atrkif.gr)

Από το 2007 προσφέρω εθελοντικά τις υπηρεσίες μου στο σύλλογο προστασίας αγέννητου παιδιού ‘Η αγκαλιά’ (www.agalia.org.gr).

Ενημερώνομαι συνεχώς στον αναπτυσσόμενο χώρο της ψυχοθεραπείας, μέσω σεμιναρίων και διαρκή προσωπική ανάπτυξη.
Επίσης, συνεργάζομαι με ψυχίατρο και διατηρώ την εποπτεία των περιστατικών μου.

Αρθρογραφία / διαλέξεις

-  Άρθρο "Τα 'μάτια' τα δικά σου, τα 'μάτια' τα δικά μου"
Μέρος του άρθρου δημοσιεύθηκε αρχικά στη τοπική εφημερίδα "Έκφραση" 16/11/2017
http://www.ekfrasi.net/full_product.php?prod_id=16593

- Διάλεξη "Σημεία που προάγουν την επικοινωνία και τονώνουν τις σχέσεις οικειότητας"

 Πολιτιστικός Περιβαλλοντικός Σύλλογος 'Δρυάδες' 21/09/2017

-  Άρθρο "Συγκρίνοντας, μαθαίνοντας, ισορροπώντας"
δημοσιεύθηκε 30/03/2017 στο e-psychology.gr Η πύλη της Ψυχολογίας
https://www.e-psychology.gr/personality/2472-sigkrinontas-mathainontas-isorropontas.html

-  Άρθρο "Μερικοί πρακτικοί τρόποι για να καταστρέφετε τις σχέσεις σας"
δημοσιεύθηκε 07/11/2016 στο e-psychology.gr Η πύλη της Ψυχολογίας
https://www.e-psychology.gr/relations-sexual-disorders/2040-praktikoi-tropoi-katastrefete-scheseis.html

-  Άρθρο "Η πορεία προς τις διακρίσεις και το φανατισμό" 
δημοσιεύθηκε 23/06/2016 στο e-psychology.gr Η πύλη της Ψυχολογίας
http://www.e-psychology.gr/diafora-themata-psychologias/1782-i-poreia-pros-tis-diakriseis-kai-ton-fanatismo.html

- Διάλεξη «Λόγοι έκφρασης σωματικής και λεκτικής βίας – Τρόποι ειρηνικής συμβίωσης»

 1ο ΕΠΑΛ Διονύσου ‘Ζήνων’10/3/2016

Επίσης,

«Ψυχικές διαταραχές κατά DSM 5» Μετάφραση και επιλογή από την αγγλική έκδοση 2013. Ανάρτηση στη ιστοσελίδα μου
http://intusvita.blogspot.gr/2015/12/blog-post_2.html