Εμπειρίες


Με την ευγενική προσφορά πελατών μου


το τέλος της σκέψης, by F. Halda
- Πιστώνοντας αξία στον εαυτό και στη ζωή -

Ελισάβετ,                                                                                                                    Φεβρουάριος 2015

Σήμερα είμαι μια ευτυχισμένη γυναίκα, σύζυγος και μητέρα. Κάθε πρωί που ξημερώνει θέλω να σηκώνομαι νωρίς, ν’ ανοίγω τις κουρτίνες και να χαίρομαι τη ζωή. Τις δυσάρεστες στιγμές της χθεσινής ημέρας θέλω να τις αφήνω πίσω μου και ν’ αποφεύγω να καλλιεργώ μέσα μου αυτό που συνέβη. Αντίθετα, θέλω να χαίρομαι την κάθε στιγμή!

Τα πράγματα όμως δεν ήταν έτσι στο παρελθόν.. Υπήρξα ένα δυστυχισμένο κοριτσάκι χωρίς διάθεση για ζωή. Μάλιστα πίστευα ότι, είμαι η πιο άχρηστη και ανίκανη που υπάρχει.
Έτσι δεν είχα επιθυμία να φροντίζω τον εαυτό μου ακόμα και σε απλά καθημερινά πράγματα όπως το να είναι περιποιημένη η εμφάνισή μου, μιας και πάλι απαρατήρητη θα περνούσα.

Επιπλέον, επί δεκατέσσερα χρόνια, λόγω ενός οργανικού προβλήματος, φαινόταν αδύνατο ν’ αποκτήσω παιδί, κάτι που μ’ έκανε να νιώθω ακόμα πιο άχρηστη. Η ιδέα του θανάτου γινόταν όλο και πιο οικεία στο μυαλό μου. Έφτασα στο σημείο να πιστεύω, πώς αν πέθαινα, η απουσία μου δεν θα γινόταν αισθητή καν από τους άλλους.

Συνδυαστικά με άλλους παράγοντες στη ζωή μου, έτυχε να διαβάσω ένα βιβλίο σχετικά με την αυτοπεποίθηση. Κάτι νέο κινήθηκε μέσα μου.. μάλλον δεν ήμουν καταδικασμένη σε αιώνια βάσανα. Έτσι όμως ξεκίνησα να κάνω ψυχοθεραπεία με ειδικούς.

Με τον καιρό παρατηρούσα πως άλλαζα σταδιακά. Άρχισα να εκφράζω την άποψή μου, όπως επίσης, να λέω όχι. Έμαθα να χαίρομαι με μικρά πράγματα και μην περιμένω μεγάλα γεγονότα. 
Σ’ εκείνη τη φάση λοιπόν, επέλεξα να πιστέψω κάτι διαφορετικό: να χτίσω το όνειρό μου, ν’ αποκτήσω ένα παιδί, μόνο που διαφορετικά, αν δεν εκπληρωνόταν δηλαδή, δεν θα πέθαινα κιόλας. Ξεκίνησα τις διαδικασίες υιοθεσίας. Η ζωή όμως άλλαξε γνώμη, έμεινα έγκυος!

Είμαι πια πιο κοινωνική, αλλά από την άλλη, δίνω πλέον λιγότερη σημασία-αξία στα λόγια των άλλων όταν τείνουν να γίνονται αρνητικοί.

Έχω ακόμα φόβους και ανασφάλειες να υπερβώ, όμως τώρα νιώθω ότι πατάω στη γη και δεν αιωρούμαι κάπου. Τώρα πιστεύω, πως ο άνθρωπος μπορεί να κάνει μεγάλες αλλαγές στη ζωή του και στο χαρακτήρα του, αρκεί να πιστέψει στον εαυτό του και στην απέραντη δύναμη που έχει μέσα του.


-Παράθυρο στο σκοτάδι-

Χριστίνα,

Μεγάλωσα σ' ένα σπίτι που επικρατούσε βία. Ο πατέρας μου να χτυπάει τη μητέρα μου, να βρίζει και να μειώνει συνεχώς εμένα και την μικρότερη αδελφή μου. Το αποτέλεσμα, μεγαλώνοντας να αισθάνομαι και να πιστεύω ότι είμαι άχρηστη, ανίκανη και καταδικασμένη να είμαι δυστυχισμένη για πάντα.

Αυτό όμως έχει αλλάξει ριζικά. Τώρα στα είκοσι εννέα θα έλεγα ότι είμαι ισορροπημένη. 
Η αφετηρία έγινε στα δέκα εννιά μου όταν κατάλαβα ότι αυτό που αισθανόμουν δεν είναι φυσιολογικό και ότι μπορεί ν' αλλάξει. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα ν' αποδεχτώ ότι έχω πρόβλημα, έλεγα 'μα δεν είμαι τρελή'. Όμως μια από τις καλύτερες επιλογές που έκανα τότε ήταν να ξεκινήσω την ψυχοθεραπεία. Η ψυχολογία μου στην αρχή ήταν πολύ άσχημη, πολλές φοβίες, τάσεις αυτοκτονίας.

Όμως πράγματα που εκτίμησα και με στήριξαν ήταν η υπομονή, η αποδοχή και το ενδιαφέρον που εισέπραξα, όπως επίσης πολύ σημαντικό ήταν να πιστέψω σε μένα, στην αξία μου και στις ικανότητές μου. Κάποιες ασκήσεις με βοήθησαν σταδιακά ν' απελευθερωθώ από τους φόβους μου και ν' αρχίσω να αισθάνομαι ότι ανέβαινα κι ένα σκαλάκι κάθε φορά. Σιγά - σιγά έβγαινα από το σκοτάδι που είχα μέσα μου..

Κατάλαβα πόσο είχα ανάγκη να εκφράζομαι και κάτι που με βοήθησε σ' αυτό ήταν να γράφω τα συναισθήματα που δεν μπορούσα να πω.

Τώρα πια εγώ ελέγχω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Οι φοβίες μου κατανικήθηκαν. Είμαι ήρεμη, χαρούμενη. Το παρελθόν μου δεν άλλαξε, άλλαξα όμως εγώ. Έχοντας πια ολοκληρώσει την ψυχοθεραπεία μου μπορώ να πω ότι η μάθηση μ' ακολουθεί, ατενίζω το μέλλον μου και το φτιάχνω όσο εξαρτάται από μένα, τα υπόλοιπα ας τ' αλλάζει ο Θεός.



-Μετά την απώλεια τι;-

Ελένη,

Ένα άσχημο γεγονός μέσα στο γάμο μου αποτέλεσε την αφορμή ν' αναζητήσω έναν ειδικό. Η φόρτιση που μου είχα προκαλέσει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά ήταν τόσο ισχυρή όπως κι η σύγχυση που με διακατείχε ώστε ήταν αδύνατο να διαχειριστώ την κατάσταση μόνη μου. 
Επίσης αισθανόμουν ότι κανένας από τo περιβάλλον μου δεν θα μπορούσε να με κατανοήσει. Παράλληλα εκείνη τη περίοδο έχασα και τη δουλειά μου μαζί με πολλά χρήματα. Έφτασα να έχω έντονα τη τάση να θέλω να βάλω τέλος στη ζωή μου.

Στράφηκα στο διαδίκτυο μιας και ντρεπόμουν να πάρω πληροφορίες από τους γύρω μου. Το αίσθημα όταν ξεκινούσα για τη πρώτη συνεδρία ήταν δυσπιστία. Το συναίσθημα που διαμορφώθηκε στη πορεία ήταν ανακούφισης κυρίως γιατί βίωσα ένα πλαίσιο κατανόησης, φροντίδας και επαγγελματισμού. 
Για μένα αυτό αποτέλεσε κίνητρο και ερέθισμα να συνεχίσω και να μπορέσω να γνωρίσω αυτόν τον άγνωστο που κουβάλαγα χρόνια μέσα μου. Θα έλεγα ότι η γνώση του εαυτού μου είναι το πιο δύσκολο παζλ που έχω φτιάξει μέχρι τώρα. Πιστεύω ότι η παιδική ηλικία κρύβει πολλά σημάδια της ενήλικης ζωής.

Η αίσθηση μου είναι ότι η επιστήμη μαζί με την πίστη (η δική μου βασίζεται στο Χριστιανισμό) όταν συμπράξουν μπορούμε να ξεπεράσουμε ακόμα κι αυτά που στο μυαλό μας φαντάζουν αξεπέραστα. Βρίσκομαι ακόμα στη διαδικασία της γνωριμίας και αποδοχής μ' εμένα..



- 'Μπορείς να είσαι λειτουργικός!'-

Άρτεμις,

Η ασθένειά μου (ψυχωσική συνδρομή) είναι πολύ οδυνηρή. Άλλαξε ολόκληρη η δομή της προσωπικότητάς μου. Από ένα χαρούμενο και κοινωνικό άτομο με εκπληκτική αυτοπεποίθηση έγινα ένας άνθρωπος με πολλές φοβίες, χωρίς να έχω πια εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό μου ούτε στους άλλους. Φοβόμουν να κινηθώ το βράδυ, έκλαιγα χωρίς λόγο, υποπτευόμουν τους γύρω μου, άκουγα διάφορες φωνές, ανύπαρκτες στους άλλους κι είχα την βαθιά πεποίθηση ότι ήμουν ένας κακός άνθρωπος, μια κακή προσωπικότητα.

Παράλληλα με την ιατρική στήριξη η ψυχοθεραπεία με βοήθησε αρχικά να κατανοήσω την ασθένειά μου, έπειτα να δουλέψω το γιατί εκδηλώθηκε στα 21 μου χρόνια και τέλος να γνωρίσω τον εσωτερικό μου άνθρωπο ζώντας κάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μένα, μια ποιοτική καθημερινότητα - κινούμενη στο μέσο όρο των ανθρώπων της κοινωνίας μας-.

Άρχισα να κατανοώ πως η δική μου σκέψη κάποιες φορές απείχε από την αλήθεια - πραγματικότητα και γινόταν έως και παρανοϊκή, αναλύοντας προσωπικές πεποιθήσεις που διακρατούσα από παιδί αλλά και με το να γίνομαι παρατηρητής της ζωής γενικότερα και να βλέπω όχι μόνο το δέντρο, την Άρτεμη, αλλά και το δάσος, τους άλλους ανθρώπους πως κινούνταν. 
Αναγνώρισα σιγά-σιγά το δικαίωμα μου να μην είμαι τέλεια και να κάνω λάθη αλλά και να δίνω αυτό το δικαίωμα στους άλλους. 'Κατέβασα' τον πήχη των υψηλών απαιτήσεων συμπεριφοράς. Οι ερωτήσεις, επίσης, πιστεύω με βοήθησαν πολύ. Οι ορίζοντές μου για τη ζωή γενικότερα έχουν διευρυνθεί. Μαθαίνω ν' αγαπώ τον εαυτό μου, να τον αποδέχομαι στο εδώ και τώρα και να δείχνω καλοσύνη στις ανθρώπινες επαφές.

Το να θεραπεύει κάποιος την ψυχή του θεωρώ ότι είναι τρόπος ζωής, τα οφέλη είναι τεράστια. Εγώ συνεχίζω.. είμαι καλά μ' αυτό το τρόπο.


-Μαθαίνοντας 'κολύμπι'-

Άννα,

Πριν δέκα χρόνια περίπου, στο αποκορύφωμα μιας ψυχικής διαταραχής, μετρούσε ήδη δεκαπέντε χρόνια χωρίς ιατρική φροντίδα, σε συνδυασμό με προσωπικά σοκ βρέθηκα στο παράρτημα δημοσίου νοσοκομείου να κάνω εβδομαδιαίες συνεδρίες με καθηγητή ειδικό στη γνωσιακή θεραπεία. 
Η φροντίδα και η βοήθειά του συνετέλεσε στο να είμαι εδώ τώρα. Συνεργαστήκαμε δύο χρόνια, ενώ η αξιοπιστία του ήταν η ώθηση που χρειαζόμουν για ν' αρχίσω την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή.

Για άλλα δυο χρόνια είχα τη τιμή να επισκέπτομαι σε εβδομαδιαία βάση, ακριβώς στον ίδιο χώρο, έναν άλλο εξαιρετικό γιατρό. Συνεργαστήκαμε σ' ένα δύσκολο πλαίσιο, την ψυχαναλυτική θεραπεία. Όταν ολοκληρώθηκε η δουλειά που κάναμε είχα καταφέρει ν' ανακαλύψω συγκλονιστικές αλήθειες που ως τότε δεν είχα τη δυνατότητα να κατανοήσω, αν και ήταν κομμάτι της ζωής μου. Τα σκοτεινά σημεία είχαν αρχίσει να φωτίζονται...

Πριν από ένα χρόνο, κάτω από ιδιαίτερα ψυχοπιεστικές συνθήκες, ξεκίνησε μια σοβαρή υποτροπή που πήρε μορφή χιονοστιβάδας. Βρέθηκα στα εξωτερικά ιατρεία του ίδιου δημόσιου φορέα. Φροντίστηκα ιδιαίτερα από την ειδικευόμενη γιατρό. Η παρέμβασή της ήταν σύντομη αλλά εξαιρετικά ουσιαστική και βαθιά ανθρώπινη. 
Τώρα συνεχίζω με μια πολύ αξιόλογη σύμβουλο ψυχικής υγείας, ένα πραγματικό ταξίδι ζωής στη διάρκεια του οποίου ανακαλύπτω συνεχώς τα πιο δυσπρόσιτα μα και τα πιο όμορφα τοπία, αν και οι περιστάσεις δεν έχουν αλλάξει. Χωρίς την υποστήριξή της δεν ξέρω αν θα ήμουν εδώ. Υπάρχουν και κάποια άλλα πρόσωπα που αν δεν είχα το προνόμιο να είναι στη ζωή μου, οπωσδήποτε δεν θα ήμουν εδώ..

Αυτό όμως που θέλω να μοιραστώ μαζί σας αφορά την ψυχοθεραπεία: ο Irvin Yalom έγραφε ένα βιβλίο "Το δώρο της ψυχοθεραπείας", μη το στερήσετε από τον εαυτό σας. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω που υπηρετούν αρχές και αξίες και μπορούν να μας βοηθήσουν να κάνουμε τη δική μας ζωή ν' αξίζει να τη ζήσουμε!


- Ερέθισμα για ψυχική 'όραση'-

Σπύρος,

Μιλώντας για την ψυχική υγεία μου κατάλαβα ακριβώς ότι είναι η ψυχική διέξοδο από ένα πρόβλημα που θα με ακολουθούσε για την υπόλοιπη ζωή μου. Η λύση του γάμου μου που στοίχισε αρκετά στη ψυχολογία μου.

Ανάμεσα στα πράγματα που επέλεξα για να το αντιμετωπίσω ήταν και οι συζητήσεις με την σύμβουλό μου. Ακολουθώντας λοιπόν προσωπικές τακτικές στην καθημερινότητά μου και ασκήσεις, πέτυχα την επανένταξή μου σ' ένα μέλλον ανοιχτό με καθαρό μυαλό. 
Καινούργια συναισθήματα για τον εαυτό μου που τόσο καιρό δεν έβλεπα ή δεν έδινα σημασία, κατάφερα να τα ελέγχω και να τα ενεργοποιώ.

Ο κόσμος μου έγινε καλύτερος. Ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και σιγουριά. Δε θ' αφήσω πια κανένα να μπει στη ζωή μου και να χαλάσει ότι έχω χτίσει. Κατανοώντας τα λάθη μου εισχώρησα στη σφαίρα του πραγματικού. Μέσα από μια απώλεια κάτι νέο γεννιέται. Μια εκ νέου κατάκτηση της ελευθερίας. Επιπλέον ο καθαρός νους βλέπει με περισσότερη διαύγεια το αντικείμενο του πόθου του.

Ίσως όλοι μας θα πρέπει να ζητάμε βοήθεια για ένα πρόβλημα ριζωμένο βαθιά στη ψυχή μας. Το να λέμε ότι τα ξέρουμε όλα είναι μέγα λάθος. Γιατί όταν το πρόβλημα διογκώνεται τότε δεν λύνεται εύκολα, ίσως μερικές φορές και καθόλου.
Νιώθω την καρδιά μου πιο ανάλαφρη, χωρίς ενοχές, προκαταλήψεις, θλίψη και ψευδαισθήσεις.



Αναγέννηση

... Φωτιά σε είπα και φωτιά
έβαλες κι έκαψες το πεπρωμένο μου
...
Μ. Α. Φραγκούλης