ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΡΟΦΗΣ

by F. Halda

Η σχέση του πάσχοντα με την τροφή είναι διαταραγμένη ή διαφέρει σημαντικά από το μέσο άτομο.

Η αποφευκτική / περιοριστική διαταραχή πρόσληψης τροφής χαρακτηρίζεται από αδιαφορία, απώθηση ή περιορισμό της τροφής από το στόμα, οδηγώντας σε σημαντικό διατροφικό και ενεργειακό έλλειμμα, απώλεια βάρους και σχετιζόμενα προβλήματα υγείας. Υπάρχει εξάρτηση από συμπληρώματα διατροφής ή σωλήνα σίτισης. 

Υπό αυτές τις συνθήκες, η ψυχολογική και κοινωνική λειτουργικότητα του ατόμου έχει διαταραχθεί. 

Αν και δεν υπάρχει η διαστρεβλωμένη άποψη για το σώμα ή ο φόβος για απόκτηση βάρους, όπως στην ψυχογενή ανορεξία, συχνά ο πάσχων οδηγείται εκεί.

Η ψυχογενής ανορεξία, δυνητικά απειλητική για τη ζωή, με κυρίαρχο στοιχείο τον νοσηρό φόβο απόκτησης βάρους και αυστηρούς περιορισμούς στη πρόσληψη τροφής. Το άτομο διατηρεί μια διαστρεβλωμένη εικόνα του σώματος, βλέποντας τον εαυτό του παχύσαρκο, αν και στη πραγματικότητα είναι ισχνό. 

Ο δείκτης μάζας σώματος του (ΔΜΣ) ≥ 17 kg/m² (ΔΜΣ= βάρος /ύψος²)

Στο άλλο άκρο, βρίσκουμε τη διαταραχή υπερφαγίας. Διακρίνεται από επαναλαμβανόμενα περιστατικά κατανάλωσης υπερβολικής ποσότητας τροφής (τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα για τρεις μήνες), εν σχέση με αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι καταναλώνουν κάτω από τις ίδιες συνθήκες και την ίδια περίοδο χρόνου. 

Είναι έντονο το αίσθημα της απώλειας ελέγχου κατά τη διάρκεια του περιστατικού αλλά και η αναστάτωση που βιώνει το άτομο για την κατάσταση. 

Η διαφορά με την ψυχογενή βουλιμία, έγκειται στο ότι, δεν υπάρχει αντισταθμιστική συμπεριφορά.

Στη ψυχογενή βουλιμία, βρίσκουμε την ίδια συμπτωματολογία με τη διαταραχή υπερφαγίας, μόνο που εδώ, συνοδεύεται από αντισταθμιστική συμπεριφορά (πρόκληση εμετού, χρήση καθαρτικών, διουρητικών ή άλλων φαρμάκων) προκειμένου να αποτραπεί η αύξηση βάρους.